In 1970 werd overgegaan tot de bouw van het gemeentelijk zwembad "Zeemeermin". Het bad antwoordde toen aan de terzake gestelde eisen: men kon er sportief en recreatief zwemmen, zowel individueel als in school-of clubverband. Het school -en clubzwemmen draaide nog wel, maar aantal individuele zwemmers liep alsmaar terug.
In 1995 blokletterde een regionale krant: "Het Kapelse zwembad heeft veel van zijn pluimen verloren". Dure herstellingswerken drongen zich op. Daarnaast moet ook gewezen worden op de alsmaar strenger wordende milieunormen. Vlarem dicteerde immers strakke veiligheids-en hygiënevoorschriften. Dus ook uit die hoek drongen ingrijpende renovatiewerkzaamheden zich op. Anno 2001 waren de normen voor een zwembadexploitatie totaal gewijzigd. Ook het verwachtingspatroon van de individuele zwemmer was grondig geëvolueerd. Een steriel bad met water dat voldoende warm en bacteriologisch zuiver is, voldeed niet meer aan de actuele behoeften. Het begrip "zwemmen" werd nu gelinkt aan een sociale dimensie. Een zwemad is voortaan een trefpunt voor sportieve en recreatieve ontspanning
Dit sociaal belang werd door de gemeentelijke overheid erkend. Er werd immers beslist om het hele zwembadcomplex grondig en milieuvriendelijk te vernieuwen en te verbouwen.
Door water -en energiebesparende systemen worden voortaan innoverende technieken op een milieuvriendelijke wijze toegepast. Er werd voorzien in een technische installatie die gebruik maakt van de meest moderne waterrecuperartiesystemen. Dankzij een innoverend zoutelektrolysesysteem wordt de opslag van chloor sterk beperkt. De legionellabestrijding gebeurt vanuit een geautomatiseerd systeem dat volledig voldoet aan de door de Vlaamse overheid gestelde eisen (decreet van 6 juli 2001 houdende de primaire preventie van schadelijke effecten bij de mens, veroorzaakt door biologische agentia).
Vandaar dat eind 2001 het doek viel over het oude zwembad "Zeemeermin". In april 2003 verrees "De Druppelteen"...